Það hefur vakið athygli mína, að andstæðingar ESB fara oft mikinn þegar þeir tala um atvinnuleysi es

Það hefur vakið athygli mína, að andstæðingar ESB fara oft mikinn þegar þeir tala um atvinnuleysi espys 2011 innan ESB. Þeir telja að við ESB aðild og upptöku evru munum við Íslendingar brátt sjá atvinnuleysistölur á borð þið það sem gerist á Spáni (10,6%), Grikklandi (10,4%) eða í Slóvakíu (18,25), Búlgaríu (15,0%), Eistlandi (10,5%), Lettlandi (11,4%), Litháen (13,1%) og Póllandi (18,5%). Ég nota meðaltalstölur frá árunum 2000-2005 espys 2011 til að núverandi kreppuástand og það þensluástand er ríkti sumstaðar í Austur-Evrópu rugli okkur ekki í ríminu við samanburð talna. Þetta eru mjög háar atvinnuleysistölur og því slæmar fréttir fyrir okkur stuðningsmenn ESB aðildar ef þessar fullyrðingar ESB andstæðinga eiga við rök að styðjast.
Ef við byrjum á að skoða atvinnuleysið almennt innan ESB má strax sjá, ef betur er að gáð, að atvinnuleysi er mjög mismunandi frá einu aðildarríki espys 2011 til annars. Ef litið er til áranna 2000-2005 var atvinnuleysi að jafnaði um 4,4% á Írlandi, 3,4% í Lúxemborg, 3,5% í Hollandi, 4,3% í Austurríki, 4,4% á Kýpur, 4,9% í Danmörku, 5% í Bretlandi og 5,8% í Svíþjóð, svo einhver lönd séu nefnd. Ef litið er til stærri ríkja sambandsins espys 2011 er atvinnuleysið einnig mjög mismunandi milli svæða í sama ríki. Ef Þýskaland er tekið sem dæmi um svæðaskipt atvinnuleysi innan sama ríkis, er atvinnuleysið mest í þeim hluta landsins er áður tilheyrði Þýska alþýðulýðveldinu (DDR). Í Austur-Þýskalandi hefur atvinnuleysið lengst af verið mest í sambandsríkjunum Sachsen-Anhalt og Mecklenburg-Vorpommern eða á bilinu espys 2011 15-20%. Minnst hefur atvinnuleysið í austurhluta espys 2011 Þýskalands verið í Potsdam eða um 10-15%. Innan þessara sambandsríkja í austurhluta Þýskalands eru síðan svæði, þar sem ástandið er aðeins skárra. Í Vestur-Þýskalandi er ástandið mikið betra og á stórum svæðum espys 2011 innan sambandsríkjanna Bayern og Baden-Würtemberg – þar sem hægri menn hafa stjórnað frá stríðslokum – er atvinnuleysið undir 5% og að jafnaði á bilinu espys 2011 5-10%. Í öðrum sambandsríkjum í vesturhluta Þýskalands er ástandið mun betra en austan megin í landinu eða í kringum 5-10% atvinnuleysi.
Ef við skoðum tölur yfir atvinnuleysi innan ESB nákvæmar, má sjá að atvinnuleysið er mest í Austur-Evrópu espys 2011 og Suður-Evrópu, en minna þegar norðar og vestar dregur. Ástæður þessa mikla munar á atvinnuleysi innan álfunnar eru sögulegar. Austurhluti Evrópu espys 2011 var – líkt og austurhluti Þýskalands – um áratuga skeið undir stjórn sósíalista. Þessi fyrrum sósíalísku lönd hafa enn ekki náð sér eftir að sósíalísk hagstjórn gjöreyðilagði þau, en lífskjör í mörgum þessara landa voru sambærileg og annarsstaðar fyrir valdarán sósíalista. Líkt og allir upplýstir menn vita, hefur sósíalísk hagstjórn allsstaðar þar sem hún hefur verið tekin upp leitt til fátæktar fyrir alla. Flest ríki Austur-Evrópu gengu í ESB árið 2004 en tvö þau síðustu, Rúmenía og Búlgaría, árið 2007. Atvinnuleysi varð gífurlegt í kjölfar falls sósíalismans og náði víða 20-30%. Það lagaðist mikið eftir að ríkin gengur í ESB, en hefur nú í kreppunni því miður aftur aukist.
Hvað suðurhluta Evrópu varðar, var Spánn undir fasistastjórn Francisco Franco um áratuga skeið og í sjálfu sér hálfgert evrópskt espys 2011 þróunarland þegar það gekk í ESB árið 1987. Portúgalski einræðisherrann Portúgal António de Oliveira Salazar var einráður í Portúgal til ársins 1968, en við tók herforingjastjórn til ársins 1974. Portúgal gekk til liðs við Evrópusambandið árið 1986. Grikkland mátti einnig búa við óstöðugt stjórnarfar um áratuga skeið eftir seinni heimsstyrjöldina, en það gekk til liðs við ESB árið 1981. Í öllum þessum löndum – og einnig á Ítalíu – hefur það tekið mikinn tíma og fyrirhöfn að reyna að uppræta landlæga spillingu og óstjórn og því verki er því miður enn ekki lokið. Atvinnuleysi espys 2011 og stöðnun var landlæg í öllum þessum ríkjum Suður-Evrópu á tímum einræðisstjórnanna. Ástandið í atvinnumálum hefur skánað eftir að löndin gengu í Evrópusambandið, þótt allt of hægt gangi að allra mati. Líkt og allir upplýstir menn vita leiða fasískar einræðisstjórnir og herforingjastjórnir til ríkidæmis fyrir örfáa en fátæktar fyrir alla aðra.
Staðreynd er að þau ríki, sem búið hafa við lýðræði, stöðugt stjórnarfar og farsæla stjórn efnahagsmála spjara sig mjög vel innan ESB og evran hefur verið þessum ríkjum frekar lyftistöng en dragbítur. Þetta á reyndar við um öll slík ríki, sem eru svo heppin að búa við þessar kjöraðstæður og einmitt af þeirri ástæðu er það skylda okkar lýðræðissinna að hjálpa til við það að allar þjóðir í heiminum búi við slíka lýðræðislega stjórn espys 2011 mála. Hitt er svo annað mál að sum Evrópuríki espys 2011 búa við mjög stífa vinnulöggjöf, sem ekki var þröngvað upp á aðildarríkin af Evrópusambandinu, heldur er þetta arfur ríkjanna frá fornu fari. Slík stíf vinnulöggjöf gerir allar breytingar á kjarasamningum mjög erfiðar, auk þess sem ráðningarkjör starfsmanna gera það að verkum að ekki er hægt að beita uppsögnum nema með ærnum tilkostnaði. Aukinn sveigjanleiki hvað þessi atriði varðar myndi án efa